Maar Indo identiteit moet toch voor een fundamenteel deel in een gedeelde geschiedenis liggen. En in dat geval komen we met de volgende trefwoorden al een heel eind: de VOC en haar Portugeze voorlopers; Nieuw Imperialisme en Koloniaal Nederlands-Indie; de 2de wereldoorlog en internering in Japanse krijgsgevangenkampen; de Indonesische revolutie en Bersiap; ontmoedigingsbeleid en repatriatie uit Indië; en uiteindelijk aanpassen aan Holland met een beschavingsoffensief ter bevordering van de rappe assimilatie of integratie met behoud van eigenheid in een multiculturele samenleving. En indien het kikkerlandje te kil werd bevonden doortrekken en emigreren naar warmere oorden. In grote lijnen liggen daar de sporen van een gedeelde geschiedenis. Eentje die dus verder terug gaat dan menigeen denkt.
Desinteresse, stilzwijgen en andere prioriteiten tijdens de laatste fases van die gedeelde geschiedenis hebben er echter voor gezorgd dat veel kennis van wat er zich in die grote lijnen allemaal heeft afgespeeld verloren is geraakt. En als zelfs de officiele vaderlandse geschiedenis het grote verhaal niet belicht dan is zelfs het persoonlijke of familie verhaal, zou die al verteld worden, bijna niet meer in context te plaatsen. Daar moet je wel Indowar van raken, toch? En verbaasd moet je niet zijn als tijdens een intelektueel discours op nationale televisie twee Indo tafelgenoten tijdens het debat doodleuk en bloedserieus worden geëtiketteerd als afstammelingen van gekerstende Indonesische inheemsen. Dan sta je paf en ben je weer bij af als geweldig geassimileerde model minderheid. Heb dan nog maar eens de puf om te gaan uitleggen: "Indo is geen afkorting van Indonesier."
Mvg,
de straatslenteraar