Mijn geschiedenisleraar begreep niet dat ik zover geraakt ben, want hij herinnerde zich dat Tjalie in de begin jaren niets wist over Belgische Aardrijkskunde en Belgische Geschiedenis. Tjalie wist de hoofdstad van Belgie niet, en de slag van Ieper was voor Tjalie, een eikeboom. Een bruine Indo in een klas tweetalige Belgen, en die ook nog eens meeging naar balletvoorstellingen van Maurice Bejart was onverklaarbaar; interesse voor Belgische poezie en cultuur. Hilarisch.
En de leraar Frans op de achtergrond van de foto vond mijn Frans abominabel, want Frans kende mij, maar ik kende Frans niet. Het is blijkbaar de gewoonte om in de klas de vreemde taal Frans, Engels, Latijn etc. te spreken en te schrijven als je eigen moerstaal, niet dus. Mijn interesse voor Sartre, Camus, Simone de Beauvoir, etc. was een tandje te hoog voor de leraar. Het existentialisme.