De stoomvaart was de grote revolutie in de scheepvaart van de 19 e eeuw. Opeens had een schip geen
zeil meer nodig en om de oceanen te overvaren was geen zuchtje wind nodig. In 1852 besluit de
Nederlandse marine om alleen nog maar stoomschepen te laten bouwen. Jaren eerder was er al een
stoomvaartverbinding tussen Rotterdam en Antwerpen opgezet. In 1825 was het raderstoomschip Zr.
Ms. Curacao van de Nederlandse Marine het eerste stoomschip dat de Atlantische oceaan in twee
richtingen overstak. In 1870 vaart het eerste Nederlandse koopvaardijschip door het Suezkanaal. De
opening van het Suezkanaal na dertien jaar graven is in 1869 de aanleiding voor geregelde afvaarten
per stoomschip tussen Nederland en Nederlands Indie. In 1870 werd de Stoomvaart Maatschappij
Nederland (SMN) opgericht die ging concurreren met de gerenommeerde Peninsular and Oriental
Steamship Company (P&O). Concurrentie uit eigen land kwam vanuit Rotterdam waar de firma Ruys
& Zonen in 1883 één van de grondlegger werd van de Rotterdamse Lloyd. Zeilschepen die rond de
Kaap van Zuid Afrika moesten varen konden hier niet mee wedijveren. Honderden Nederlandse
stoomschepen voeren jaarlijks door het Suezkanaal naar Nederlands-Indie.
SMN en de Rotterdamse Lloyd werden de grootste aanjagers van de scheepsbouw in Nederland.
Scheepswerven wisten te innoveren en Nederlandse scheepsbouw kon zich weer meten met
buitenlandse rivalen. In 1887 gaf de Rotterdamse Lloyd opdracht voor het schip ‘Bromo’ dat een
quadruple-expansiestoommachine kreeg en daardoor sneller werd dan al zijn voorgangers. Rederijen
die op Azie voeren zoals de Koninklijke Paketvaart Maatschappij (KPM) en de Java-China-Japan Lijn
weren grootafnemers van schepen. Maar ook luxe passagiersschepen werden door onder meer de
Holland Amerika Lijn (HAL) besteld.
Containervaart
Tijdens de Koude Oorlog (1945-1991) waren er ongeveer vijftig Amerikaanse kazernes verspreid over
Europa. Het Amerikaanse leger diende langs het IJzeren gordijn de vrede te bewaren met het Rode
leger van de Sovjet Unie aan de andere kant. Vele goederen, waaronder coca cola en popcorn dienden
naar deze zogenaamde ‘’army camps’’ gebracht te worden. Dit gebeurde in grote houten kisten van
multiplex, die tijdens het vervoer behoorlijk schade opliepen. De oplossing was de metalen laadkist
van Malcom McLean. Hij kon toen beginnen met een intercontinentale dienst tussen de toentertijd
grootste havens ter wereld New York en Rotterdam. Rotterdam had in 1963 de nummer één positie als
grootste wereldhaven van New York overgenomen, mede dankzij de bouw van de Nieuwe Waterweg,
waar in 1866 onder leiding van Caland mee was begonnen. Opvallend is dat precies 100 jaar later met
de komst van de SS Fairland op 2 mei 1966 de containerisatie is begonnen, zoals wij die nu kennen.
Het Algemeen Dagblad kopte: “Containers nieuw tijdperk voor haven Rotterdam”.
Nedlloyd Lines was de grote Nederlandse container carrier die door de fusie met de Engelse container
carrier P&O Container Lines in 1996 een eerste grote golf van consolidatie in de container scheepvaart
veroorzaakte. Een trend die tot de dag van vandaag doorgaat, Met zijn tweeen stond het Nederlands
Engelse bedrijf in de top drie van de wereld. Ook qua proces standaardisatie en het zelf ontwikkelen
van wereldwijde ICT systemen liep het bedrijf voorop. In 2005 werd het bedrijf overgenomen door de
A.P. Moller Maersk Group die het samenvoegde met Maersk-Sealand.
Nedlloyd Lines zelf was weer een fusie van diverse historische Nederlandse rederijen:
Koninklijke Rotterdamsche Lloyd (KRL) te Rotterdam;
Stoomvaart Maatschappij Nederland (SMN) te Amsterdam;
Koninklijke Java-China-Paketvaart Lijnen (KJCPL) te Amsterdam;
Vereenigde Nederlandsche Scheepvaartmaatschappij (VNS) te Den Haag.
Koninklijke Nederlandse Stoomboot-Maatschappij (KNSM) te Amsterdam