De recensies van haar debuut waren lovend. Dichter Hans Werkman, die Gomes' stijl vergeleek met die van Marga Minco, vond "Sudah, laat maar" voor eindexamenkandidaten een ideale opvolger van het volgens hem "stukgeëxamineerde" Oeroeg van Hella Haasse.
Samen met "Het kind met de clownspop" en "Wie in zijn land niet wonen kan" werd "Sudah, laat maar" in 1992 opgenomen in de trilogie "Tropenkind". In 1993 werd "Sudah, laat maar" in het Engels ("Let it be") en het Indonesisch vertaald. ('Sudah, biar saja'). Gomes gaf een aantal lezingen in Indonesië, en werd ook daar als een belangrijk schrijver erkend. Op dit moment wordt in Indonesië een proefschrift over haar werk voorbereid.
Met essayist Rudy Kousbroek, die de Rotterdamse schrijfster zeer bewonderde, publiceerde Paula Gomes in 1998 het brievenboek "Verloren goeling". In datzelfde jaar was zij gastcolumnist van OVT. Haar columns uit dat programma kunt u via de links hiernaast beluisteren.
Met het luister- en leesboek "Allemaal een doosje" nam Gomes in 2007 afscheid als schrijfster. Wel trad ze nog meermalen op bij festivals (zoals het jaarlijkse Tong Tong-festival in Den Haag) en gaf lezingen en workshops. Bron: Koolhaas, Geschiedenis24. |
Bibliografie:
- Bamboe ruist in het Westen (1964)
- Het ezeltje (1966)
- Het baasje heet Wouter (1967)
- Gevangeneiland (1970)
- Wees een voorbijganger (1974)
- Sudah, laat maar (1975) (1993: vertaling in Engels en Indonesisch)
- Piet gaat naar de horizon (1977)
- Het kind met de clownspop (1987)
- Wie in zijn land niet wonen kan (1988)
- De Bellebom (1990)
- Ik eet een tijger (1992)
- Tropenkind (1992)
- Aapje, aapje (1994)
- Zwerfkat in Piraeus (1997)
- Verloren goeling (1998)
- Het verhaal van de schelp (2002)
- De echo blijft (2005)
- Ik kom en ga (ca. 1980)