Driving in my car
Rijdend in mijn Chevrolet maak ik lange ritten van wel 8 a 9 uur. Dat is normaal hier in Florida. Uren achter elkaar autorijden, maar in de mooiste omgevingen. Daar geniet ik nou van. Mooie grote oerbomen en groene moerassen. Ik rij lekker relaxed met de cruise control en airco aan als het opeens keihard begint te regenen. Met bakken valt het uit de hemel. Amerikaanse moesson.
Op dat moment denk ik terug aan de tijd dat ik in de Minahasa was. Met mijn scooter en mijn maat maakten wij de straten van Manado meer dan eens onveilig. Op een keer gingen wij uit met een missie, op naar een kroeg om dronken te worden en meiden te scoren. Al luid zingend reden wij op de scooter naar de kroeg. We hadden er zin in, en al tijdens de rit kwamen wij hele senange dames tegen. “Apa kabar, Manis? Nama saya Timothy, but they call me Tim. What’s your name?” “Saya Samarinda, but call me Nana”, zei ze.
Nana studeerde aan de Sam Ratulangi Universiteit en wilde graag als exchange student naar Amerika om haar Engels te perfectioneren. Wij liepen met z’n allen richting de kroeg en hebben tot in de late uurtjes lol met elkaar. “Die meiden zijn echt leuk, ja?. Ja, die ene zei al tegen mij: “Saya cinta padamoe”. Dus ik zei: Wat ben je moe?! Nee, echt? Zei je dat echt? Nee natuurlijk niet ik zei: I love you too! Ach jij altijd met je stomme grappen. Ja, leuk toch. Misschien kunnen we straks wel een beetje met ze zoenen ofzo. Ajoh, we zien wel.
Nadat het alweer heel vroeg was en er toch een beetje gezoend was gingen we weer richting huis, weliswaar fysiek op de scooter, maar niet meer zo rechtop, rechttoe en rechtaan. Tidak apa apa, broer. Wahrr, wahrrr, wahrrrr… We lieten onze scooters ronken van potentie en zoefden richting ons bedje. Het was een lange niet ongevaarlijk rit terug als je begrijpt wat ik bedoel. Onder het oog van de opgaande zon kwamen we eindelijk thuis.
"Miami is eigenlijk even tropisch als Menado vind je niet?", vraag ik aan mijn bijrijder die ja knikt. Ik inhaleer een laatste teug kretek rook diep naar binnen en lik smakkend de zoetheid van mijn lippen. We hebben nog een lange rit te gaan voor we weer thuis zijn in Tallahassee. Als ik de Chevy weer instap denk ik aan Nana en ben benieuwd wat ze vanavond weer voor lekkers heeft gekookt.
“I’m driving in my car…..”