‘Spiderman,’ roept onze kleinzoon Sem en nog een keer, ‘Spiderman,’ en rent in volle vaart de zandbak in, klimt behendig de glijbaan op, glijdt in snel tempo naar beneden, en over de imaginaire muren omhoog, omhoog, omhoog, de rode daken in allerlei vormen en maten op, en spurt een leeftijdgenoot ontwijkend, op het nippertje, over het looppad uit het zicht. ‘Sem, hier blijven, niet te ver weggaan,’ roept oma, maar in de verte, weer: ‘Spiderman’. Oma tegen een andere oma: ‘De kinderen krijgen zo jong al stripfigurenpakken, de kinderen gaan zich als stripfiguur gedragen: een Marvel stripfiguur, Batman, Captain America, Ironman, Spiderman, een redder in nood.’ ‘Werkelijkheid en schijn doorbroken: laat een kind toch een kind zijn,’ moppert oma stilletjes. Maar, onze kleinzoon schreeuwt met geestdrift. Bezieling: ‘Ik ben Spiderman, niet Sem, ik ben sterk en red mensen.’ |
De andere oma: ‘En de meisjes dan, die krijgen roze prinsessenpakken, zo jong al, een roze prinsesje dag in dag uit, thuis. En de prinsesjes komen ook op visite, lopen het huis in en uit, thuis, daar zit je ook niet op te wachten. Barbies!’ Een derde oma: ‘Ik las vandaag in het Metro-krantje dat kinderen onder de drie jaar, en zelfs baby’s, op een tablet spelen. Kun je je voorstellen wel 77% en wel 18,3 minuten per dag! ‘Goed voor de ontwikkeling van het kind,’ zegt men, ‘een balans moet worden hervonden,’ volgens een hoogleraar Mediaopvoeding.’ Naast oma en opa, op de oranje stoel, zit intussen Sem braaf zijn ranja met een rietje te drinken. Onze kleinzoon, de redder in nood. C.V. Simao Indo 2.0
0 Comments
Leave a Reply. |
NomadHersenspinsels van een Straatslenteraar en ingezonden stukken... Archief
September 2020
Trefwoorden
All
|